Symbole szkoły

 

Szkoła w Ceradzu Kościelnym ma wieloletnia tradycję. Nie znaleziono w dokumentach wzmianki dotyczącej daty jej powstania, a na obelisku przed budynkiem starej szkoły widnieje data 1882, lecz skądinąd wiemy, że przed rokiem 1869 funkcjonowała już w Ceradzu Kościelnym szkoła parafialna. Zasięgiem swoim obejmowała dzisiejszy rejon szkolny, czyli wsie Ceradz Kościelny i Dolny, Jankowice oraz Edmundowo. W roku 1894 do szkoły ceradzkiej uczęszczało 220 dzieci. Jak wynika z akt wizytacyjnych ówczesny proboszcz Ptaszyński wizytował szkołę przeważnie dwa razy w tygodniu.  Szczególną troską otaczał szkołę ks. Wojciech Bajerowicz, który zresztą od lipca 1929 do stycznia 1935 roku pełnił z nominacji kardynała prymasa Hlonda obowiązki inspektora duchownego szkół wiejskich na terenie powiatu poznańskiego.  W 1925 roku pisał on do Konsystorza „szkoła tutejsza jest najbardziej zaniedbana w całym województwie, zamiast sześciu klas i sił, mamy tylko dwie i dzieci na tym cierpią. Rząd chce dać na nową szkołę połowę pieniędzy, na drugą połowę dogodną pożyczkę”. Z nieznanych bliżej powodów sprawa budowy nowej szkoły ucichła, jednakże poprawiła się sytuacja w szkole istniejącej. W 1930 roku była ona już czteroklasową.
Szczupłych informacji na temat nauczycieli uczących w szkole dostarczają akta z poszczególnych wizytacji dziekańskich. Początkowo w szkole w Ceradzu Kościelnym był tylko jeden nauczyciel – nieznany z nazwiska – katolik pochodzący w Wielkopolski a więc zapewne uczący w języku polskim. Krótko przed 1903 rokiem zatrudniono drugiego pedagoga, niejakiego Giertza. Był on Niemcem i nie znał języka polskiego. Z akt 1908 roku wynika, że Giertza już nie było, a jego miejsce zajął Trojanowski, katolik mówiący tylko po niemiecku. W 1911 roku pojawiają się nowe nazwiska, Bauer z saksonii oraz Namysł – ten ostatni spoczywa na tutejszym cmentarzu. Następna wzmianka o nauczycielach szkoły ceradzkiej pojawia się w 1934: kierownikiem szkoły jest wtedy Antoni Nawrocki, a pozostali uczący to Anna Szklanówna, Marian Strycki, i Jan Kasperkowiak. Na zachowanym szkolnym zdjęciu z 1935 roku wśród dzieci siedzą także pedagodzy – Wejhan, Wolterówna, Krystyna Nawrocka, Jan Kasperkowiak oraz kierownik szkoły Antoni Nawrocki (do 1938 roku). Na ostatni spokojny przedwojenny rok przejął po nim pałeczkę Stefan Becker, on także zaczął organizować naukę w pierwszych miesiącach po wojnie.  W latach poprzedzających wybuch drugiej wojny światowej szkoła w Ceradzu Kościelnym była największą szkołą w okręgu. Niestety, w czasie wojny została przez okupanta zamknięta i zamieniona w szpital wojskowy. Dzieci były zmuszone uczęszczać na zajęcia do szkoły w Grodziszczku.
Nie zachowały się żadne dokumenty, książki z biblioteki szkolnej, czy tez inne elementy wyposażenia przedwojennego szkoły. Po epidemii tyfusu, który nawiedził szpital, wszystko co się w budynku znajdowało zostało spalone. Starsi mieszkańcy Ceradza Kościelnego do dnia dzisiejszego pamiętają duży, palący się stos.
Od 1945 roku rozpoczęła się nowa era w życiu szkoły, ale w tym samym budynku, częściowo z tymi samymi nauczycielami i uczniami. Wielka zmianę przyniósł ze sobą dopiero rok 1991 – uroczyście otwarto nową, piękną szkołę. Spełniły się marzenia wielu pokoleń uczniów i rodziców.